maandag 20 augustus 2012

Relatief laat was ik aanwezig, bij aankomst was het al heel erg druk, en op het veld was gelijk duidelijk hoeveel nationaliteiten er waren. Aangezien ik laat was, was er geen rij. Later vernam ik dat er in de ochtend dranghekken hadden gestaan vanwege het grote aantal wachtende surfers. Bij de registratie kregen we een heel mooi pasje, een tally, deze wordt gebruikt tijdens de wedstrijden waardoor gezien kan worden of je op het water bent of op de kant. Bij het vergeten van de tally op het bord te hangen als je gaat surfen, of er af te halen: 5 strafpunten. Voor mij de eerste keer dat ik met dit systeem werk, dus spannend, hopelijk vergeet ik het niet.<br /><br />Vervolgens ben ik mijn materiaal gaan inschrijven, maar waar moet ik zijn? Als eerste kom ik Jordy tegen die met een kladblok loopt en me vertelt dat hij alleen de Techno´s registreert, maar verwijst me door naar de persoon die de Raceboards registreert. Ik overleg even met controleur en hij denkt dat ik met de Cat wel door de keuring kom, dus op naar de auto om mijn spullen te halen. Ik haal de spullen van de auto af en merk dat de voetband van de Cat nat is, wat een beetje gek is want het is 20 graden en droog. Ik zie dat al snel dat de voetbandplug kapot en lek is, daarmee is de Cat niet bruikbaar voor het WK en dus ga ik met de Equipe varen. Ik breng al mijn spullen naar het wedstrijdterrein, maar kan de controleur niet meer vinden. Wel zie ik Juan lopen, ik herken zijn gezicht van een foto van internet. We maken kennis en hij vertelt dat we in huisje nummer 7 zitten en we spreken af dat ik na de controle naar het huisje toe kom. Na 10 minuten vind ik de controleur aan de andere kant van het terrein, druk bezig met de inschrijvingen van de Fransen. Na een half uur, heeft hij eindelijk tijd om mijn spullen te controleren. De controleur keurt alles goed en voorziet alles van een handtekening, geen bijzonderheden behalve dan dat mijn Equipe blijkbaar geen serienummer heeft.<br /><br />Op naar het huisje om kennis te maken met mijn huisgenoten voor de komende week. Huisje 7 was snel gevonden, helemaal vooraan. De familie Bazo was voltallig aanwezig, handjes geven, voorstellen. Moeder Pilar praat goed engels en kletst voluit. Erg gezellig, de kinderen spreken ook redelijk Engels maar zijn nog een beetje verlegen. De Vader spreek nauwelijks Engels. Ze zien er niet typische Peruaans uit, eerder zuid-europees.<br />Na wat kletsen ben ik de auto leeg gaan halen, spullen in mijn camera leggen en eten gaan maken : Ik heb er zin in, het gaat van gezellig en leuk worden.